http://www.radioevros.gr/2015/10/i-bouleutis-ebrou-natasa-gkara-apanta-stous-epikrites-tis/
Και μία απάντηση που χρωστάω σε πολλούς φίλους, συντρόφους και άλλους που στην εποχή των social media, διαβάζουν μόνο τίτλους συνεντεύξεων και δεν ακούνε το περιεχόμενο, ούτε και ψάχνουν λίγο παραπάνω.
Έγινα γνωστή, λοιπόν, γιατί το όνομα μου συνδέθηκε με την «υπεράσπιση του φράχτη στον Έβρο», όταν μέχρι χθες ήταν γνωστό διότι παλεύαμε απέναντι στις επιθέσεις που δεχόμασταν γιατί αντιστεκόμασταν στον φράχτη και υπερασπιζόμασταν τα ανθρώπινα δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων.
Ελπίζω και αυτή η ανάρτηση να κυκλοφορήσει εκτενώς στο διαδίκτυο, όπως και η προηγούμενη. Αλλά είμαι σίγουρη πως δε θα γίνει, γιατί χαλάει τα σχέδια κάποιων.
Να συστηθούμε, λοιπόν, μια και με πολλούς και πολλές που καταφέρθηκαν απέναντί μου δε γνωριζόμαστε, αλλά και με αυτούς που γνωριζόμαστε απλά ξέχασαν…
Είμαι η Νατάσα Γκαρά και μένω στην Ορεστιάδα. Είμαι η Νατάσα που έχει κάνει διαμαρτυρίες μπροστά στον φράχτη, αλλά και στο σημείο εκείνο πριν γίνει ο φράχτης. Είμαι η Νατάσα που έχω καταγγείλει σε εισαγγελείς παράνομες επαναπροωθήσεις και προπηλακισμούς μεταναστών από το ποτάμι του Έβρου. Είμαι αυτή που έχω κάνει δεκάδες αναφορές σε διεθνείς και ευρωπαϊκούς θεσμούς για τις άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες διαμονής και υποδοχής των μεταναστών στον Έβρο. Είμαι αυτή που μαζί με άλλους φίλους και συντρόφους συλλέγουμε ρούχα και άλλα είδη αναγκαία για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Είμαι αυτή που με άλλους εδώ και χρόνια προσπαθούμε να διαφυλάξουμε τα δικαιώματα των ανθρώπων όταν περνάνε από το ποτάμι. Είμαι αυτή που ήμουν παρούσα στις όχθες του ποταμού όταν μετανάστες ήταν μέσα στις βάρκες. Είμαι αυτή που πολύ συχνά εντοπίζω ανθρώπους που περιπλανιούνται στο δρόμο γιατί φοβούνται μην τους γυρίσουν πίσω. Είμαι η Νατάσα που μαζί με άλλους στην τοπική μου κοινωνία δίνουμε μάχη εδώ και πολλά χρόνια για να αλλάξουμε την αντιμετώπιση των συμπολιτών μας στους πρόσφυγες και να σπάσουμε τον φόβο. Είμαι αυτή που έχω επισκεφθεί τα κέντρα υποδοχής δεκάδες φορές και συνομιλούσα με όλους τους μετανάστες για τα προβλήματα και είμαι αυτή που πίεζα να υπάρχει έστω ένας γιατρός για να αντιμετωπίζει τις πρώτες τους ανάγκες. Είμαι αυτή που διεκδικούσα και πίεζα να μειωθεί ο απαράδεκτος όρος της κράτησης των 18 μηνών. Είμαι αυτή που ακόμα και σαν βουλευτής πιέζω εδώ και μήνες να δημιουργηθούν χώροι υποδοχής για φιλοξενία με ανθρώπινους όρους γιατί βλέπουμε ότι το κύμα των προσφύγων μεγαλώνει. Είμαι αυτή που έχω καταγγείλει διακινητές.
Είμαι η Νατάσα Γκαρά, λοιπόν, που δεν είμαι υπέρ του φράχτη. Είμαι όμως εδώ για να υπερασπίζομαι μέχρι τέλους τα δικαιώματα των συνανθρώπων μου. Και δεν είμαι μόνη μου. Σε αντίθεση με πολλούς και πολλές που δεν έχουν ιδέα πού είναι και πώς μοιάζει ο φράχτης, και σε αυτούς που έχουν μάθει στη ζωή τους να κινούνται με συνθήματα και στην επιφάνεια, εγώ όπως και πολλοί άλλοι φίλοι και σύντροφοι γνωρίζουμε τις συνθήκες και τις δυσκολίες γιατί τα έχουμε ζήσει. Έχουμε δει ανθρώπους να στοιβάζονται σε κέντρα κράτησης και να ζουν σε άθλιες συνθήκες. Έχουμε δει ανθρώπους εγκλωβισμένους στον Έβρο. Έχουμε δει ανθρώπους που δεν μπορούσαν να πάνε ούτε μπρος, ούτε πίσω. Έχουμε δει νεκρούς. Έχουμε δει ανθρώπους να χάνουν τα δικαιώματά τους και να πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Και ήμασταν αυτοί που λέγαμε «ο Έβρος να μη γίνει χωματερή ψυχών».
Σε ότι αφορά και τη δήλωσή μου που έκανε τόσο ντόρο. Το προσφυγικό ζήτημα απαιτεί ευρωπαϊκή λύση. Πιέζουμε να ανοίξουν τα σύνορα προς την Ευρώπη, καθώς από τον Έβρο τουλάχιστον δεν υπάρχει καμία διέξοδος, ώστε οι πρόσφυγες να περνάνε από την Ελλάδα και να φεύγουν σε άλλες χώρες όπως επιθυμούν. Με τη γείτονα Τουρκία υπάρχουν ανοιχτά θέματα και χρήζει συνεργασία ειλικρινή για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών. Επίσης, στον Έβρο δεν υπάρχουν κατάλληλες υποδομές υποδοχής. Και είναι άμεση ανάγκη να δημιουργηθούν ώστε να διασφαλίσουμε την προσωρινή φιλοξενία και την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών των προσφύγων όπως σίτιση, ιατρική βοήθεια και στέγαση. Για να υπάρχει λοιπόν ελεγχόμενη ροή και είσοδος από τον Έβρο, πρέπει να διαφυλάξουμε όσα προανέφερα, αν θέλουμε να λέμε ότι αντιμετωπίζουμε τους πρόσφυγες με ανθρωπιά, αλληλεγγύη και σεβόμενοι τα δικαιώματα τους. Διαφορετικά θα οδηγήσουμε τους πρόσφυγες σε μία «χωματερή ψυχών» εγκλωβισμένους.
Μου κάνει εντύπωση λοιπόν, πως όλοι αυτοί που θίχτηκαν από τη δήλωσή μου, δεν ενδιαφέρθηκαν για τις «λεπτομέρειες» διαφύλαξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων των προσφύγων. Γιατί με τις ανθρώπινες ζωές δεν μπορούμε να παίζουμε. Ναι, κανένας φράχτης και κανένα τείχος δε λύνει το πρόβλημα, κανέναν αποκλεισμό δε δεχόμαστε και συνεχίζουμε να παλεύουμε. Θα παλεύουμε και για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και για τα δικαιώματα των προσφύγων, και για την ευημερία των κατοίκων του Νομού μας, αλλά και για τη λύση των προβλημάτων και την παραγωγική ανασυγκρότηση στους ακριτικούς Νομούς.
Και μία άλλη συνέντευξή μου που δεν έγινε τόσο γνωστή:
-Ας πάμε τώρα στο προσφυγικό θέμα που "καεί" τον Έβρο και την Ευρώπη όλη. Φλέγον ζήτημα στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει στον νομό σας; Είστε υπέρ της επαναφοράς του φράχτη; Αν όχι, ποια θα ήταν μια αποτελεσματική λύση;
Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα παγκόσμιο. Ο Έβρος το αντιμετωπίζει εδώ και πολλά χρόνια ως περιοχή εισόδου. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν επιθετικές πολιτικές από τις Κυβερνήσεις, και φοβικά σύνδρομα στην κοινωνία προς τους πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε ότι η αντιμετώπιση αυτή άλλαξε ευτυχώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και χρόνια επιμένει ότι η διαχείριση του ζητήματος πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επιμέναμε στα ανοιχτά σύνορα της Ευρώπης, καθώς κανένας φράχτης και κανένα τοίχος δε σταματά ανθρώπους που θέλουν να περάσουν και δε λύνουν κανένα πρόβλημα. Επίσης, επιμέναμε στην κατάργηση της Συνθήκης του Δουβλίνο ΙΙ, το οποίο εν τέλει καταργήθηκε στην πράξη, γιατί κρατούσε εγκλωβισμένους - φυλακισμένους ουσιαστικά ανθρώπους σε μία χώρα.
Για μένα προτεραιότητα στην Ελλάδα, και στον Έβρο, είναι η δημιουργία δομών και χώρων υποδοχής διασφαλίζοντας την αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων που εισέρχονται στη χώρα μας. Δυστυχώς, τα προηγούμενα χρόνια αντιμετωπίσαμε καταστάσεις με μετανάστες και πρόσφυγες που «φιλοξενούνταν» σε άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες. Στην κορυφή βρίσκεται η προστασία και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των βασικών τους αναγκών. Ήδη έχουμε δει σημαντικά βήματα με χώρες της Ευρώπης να ανοίγουν τα σύνορά τους και να δέχονται πρόσφυγες. Με αλληλεγγύη και σεβασμό, καθώς και συνεργασία και συντονισμό των χωρών, οι ροές των προσφύγων μπορούν να είναι ελεγχόμενες, ώστε να διασφαλίζεται η φιλοξενία τους με ανθρώπινους όρους.
Οριστικές λύσεις δεν υπάρχουν, παρά μόνο να σταματήσουν οι πόλεμοι. Ωστόσο, αν υπάρχει βούληση μπορούν να βρεθούν τρόποι να διευκολυνθεί η μετακίνηση των προσφύγων με ασφαλή τρόπο. Μπορούν για παράδειγμα οι πρόσφυγες να παίρνουν «πρόσκληση» ή άδεια και να μετακινούνται απευθείας στη χώρα όπου επιθυμούν να μεταβούν.
Και μία απάντηση που χρωστάω σε πολλούς φίλους, συντρόφους και άλλους που στην εποχή των social media, διαβάζουν μόνο τίτλους συνεντεύξεων και δεν ακούνε το περιεχόμενο, ούτε και ψάχνουν λίγο παραπάνω.
Έγινα γνωστή, λοιπόν, γιατί το όνομα μου συνδέθηκε με την «υπεράσπιση του φράχτη στον Έβρο», όταν μέχρι χθες ήταν γνωστό διότι παλεύαμε απέναντι στις επιθέσεις που δεχόμασταν γιατί αντιστεκόμασταν στον φράχτη και υπερασπιζόμασταν τα ανθρώπινα δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων.
Ελπίζω και αυτή η ανάρτηση να κυκλοφορήσει εκτενώς στο διαδίκτυο, όπως και η προηγούμενη. Αλλά είμαι σίγουρη πως δε θα γίνει, γιατί χαλάει τα σχέδια κάποιων.
Να συστηθούμε, λοιπόν, μια και με πολλούς και πολλές που καταφέρθηκαν απέναντί μου δε γνωριζόμαστε, αλλά και με αυτούς που γνωριζόμαστε απλά ξέχασαν…
Είμαι η Νατάσα Γκαρά και μένω στην Ορεστιάδα. Είμαι η Νατάσα που έχει κάνει διαμαρτυρίες μπροστά στον φράχτη, αλλά και στο σημείο εκείνο πριν γίνει ο φράχτης. Είμαι η Νατάσα που έχω καταγγείλει σε εισαγγελείς παράνομες επαναπροωθήσεις και προπηλακισμούς μεταναστών από το ποτάμι του Έβρου. Είμαι αυτή που έχω κάνει δεκάδες αναφορές σε διεθνείς και ευρωπαϊκούς θεσμούς για τις άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες διαμονής και υποδοχής των μεταναστών στον Έβρο. Είμαι αυτή που μαζί με άλλους φίλους και συντρόφους συλλέγουμε ρούχα και άλλα είδη αναγκαία για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Είμαι αυτή που με άλλους εδώ και χρόνια προσπαθούμε να διαφυλάξουμε τα δικαιώματα των ανθρώπων όταν περνάνε από το ποτάμι. Είμαι αυτή που ήμουν παρούσα στις όχθες του ποταμού όταν μετανάστες ήταν μέσα στις βάρκες. Είμαι αυτή που πολύ συχνά εντοπίζω ανθρώπους που περιπλανιούνται στο δρόμο γιατί φοβούνται μην τους γυρίσουν πίσω. Είμαι η Νατάσα που μαζί με άλλους στην τοπική μου κοινωνία δίνουμε μάχη εδώ και πολλά χρόνια για να αλλάξουμε την αντιμετώπιση των συμπολιτών μας στους πρόσφυγες και να σπάσουμε τον φόβο. Είμαι αυτή που έχω επισκεφθεί τα κέντρα υποδοχής δεκάδες φορές και συνομιλούσα με όλους τους μετανάστες για τα προβλήματα και είμαι αυτή που πίεζα να υπάρχει έστω ένας γιατρός για να αντιμετωπίζει τις πρώτες τους ανάγκες. Είμαι αυτή που διεκδικούσα και πίεζα να μειωθεί ο απαράδεκτος όρος της κράτησης των 18 μηνών. Είμαι αυτή που ακόμα και σαν βουλευτής πιέζω εδώ και μήνες να δημιουργηθούν χώροι υποδοχής για φιλοξενία με ανθρώπινους όρους γιατί βλέπουμε ότι το κύμα των προσφύγων μεγαλώνει. Είμαι αυτή που έχω καταγγείλει διακινητές.
Είμαι η Νατάσα Γκαρά, λοιπόν, που δεν είμαι υπέρ του φράχτη. Είμαι όμως εδώ για να υπερασπίζομαι μέχρι τέλους τα δικαιώματα των συνανθρώπων μου. Και δεν είμαι μόνη μου. Σε αντίθεση με πολλούς και πολλές που δεν έχουν ιδέα πού είναι και πώς μοιάζει ο φράχτης, και σε αυτούς που έχουν μάθει στη ζωή τους να κινούνται με συνθήματα και στην επιφάνεια, εγώ όπως και πολλοί άλλοι φίλοι και σύντροφοι γνωρίζουμε τις συνθήκες και τις δυσκολίες γιατί τα έχουμε ζήσει. Έχουμε δει ανθρώπους να στοιβάζονται σε κέντρα κράτησης και να ζουν σε άθλιες συνθήκες. Έχουμε δει ανθρώπους εγκλωβισμένους στον Έβρο. Έχουμε δει ανθρώπους που δεν μπορούσαν να πάνε ούτε μπρος, ούτε πίσω. Έχουμε δει νεκρούς. Έχουμε δει ανθρώπους να χάνουν τα δικαιώματά τους και να πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Και ήμασταν αυτοί που λέγαμε «ο Έβρος να μη γίνει χωματερή ψυχών».
Σε ότι αφορά και τη δήλωσή μου που έκανε τόσο ντόρο. Το προσφυγικό ζήτημα απαιτεί ευρωπαϊκή λύση. Πιέζουμε να ανοίξουν τα σύνορα προς την Ευρώπη, καθώς από τον Έβρο τουλάχιστον δεν υπάρχει καμία διέξοδος, ώστε οι πρόσφυγες να περνάνε από την Ελλάδα και να φεύγουν σε άλλες χώρες όπως επιθυμούν. Με τη γείτονα Τουρκία υπάρχουν ανοιχτά θέματα και χρήζει συνεργασία ειλικρινή για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών. Επίσης, στον Έβρο δεν υπάρχουν κατάλληλες υποδομές υποδοχής. Και είναι άμεση ανάγκη να δημιουργηθούν ώστε να διασφαλίσουμε την προσωρινή φιλοξενία και την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών των προσφύγων όπως σίτιση, ιατρική βοήθεια και στέγαση. Για να υπάρχει λοιπόν ελεγχόμενη ροή και είσοδος από τον Έβρο, πρέπει να διαφυλάξουμε όσα προανέφερα, αν θέλουμε να λέμε ότι αντιμετωπίζουμε τους πρόσφυγες με ανθρωπιά, αλληλεγγύη και σεβόμενοι τα δικαιώματα τους. Διαφορετικά θα οδηγήσουμε τους πρόσφυγες σε μία «χωματερή ψυχών» εγκλωβισμένους.
Μου κάνει εντύπωση λοιπόν, πως όλοι αυτοί που θίχτηκαν από τη δήλωσή μου, δεν ενδιαφέρθηκαν για τις «λεπτομέρειες» διαφύλαξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων των προσφύγων. Γιατί με τις ανθρώπινες ζωές δεν μπορούμε να παίζουμε. Ναι, κανένας φράχτης και κανένα τείχος δε λύνει το πρόβλημα, κανέναν αποκλεισμό δε δεχόμαστε και συνεχίζουμε να παλεύουμε. Θα παλεύουμε και για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και για τα δικαιώματα των προσφύγων, και για την ευημερία των κατοίκων του Νομού μας, αλλά και για τη λύση των προβλημάτων και την παραγωγική ανασυγκρότηση στους ακριτικούς Νομούς.
Και μία άλλη συνέντευξή μου που δεν έγινε τόσο γνωστή:
-Ας πάμε τώρα στο προσφυγικό θέμα που "καεί" τον Έβρο και την Ευρώπη όλη. Φλέγον ζήτημα στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει στον νομό σας; Είστε υπέρ της επαναφοράς του φράχτη; Αν όχι, ποια θα ήταν μια αποτελεσματική λύση;
Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα παγκόσμιο. Ο Έβρος το αντιμετωπίζει εδώ και πολλά χρόνια ως περιοχή εισόδου. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν επιθετικές πολιτικές από τις Κυβερνήσεις, και φοβικά σύνδρομα στην κοινωνία προς τους πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε ότι η αντιμετώπιση αυτή άλλαξε ευτυχώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και χρόνια επιμένει ότι η διαχείριση του ζητήματος πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επιμέναμε στα ανοιχτά σύνορα της Ευρώπης, καθώς κανένας φράχτης και κανένα τοίχος δε σταματά ανθρώπους που θέλουν να περάσουν και δε λύνουν κανένα πρόβλημα. Επίσης, επιμέναμε στην κατάργηση της Συνθήκης του Δουβλίνο ΙΙ, το οποίο εν τέλει καταργήθηκε στην πράξη, γιατί κρατούσε εγκλωβισμένους - φυλακισμένους ουσιαστικά ανθρώπους σε μία χώρα.
Για μένα προτεραιότητα στην Ελλάδα, και στον Έβρο, είναι η δημιουργία δομών και χώρων υποδοχής διασφαλίζοντας την αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων που εισέρχονται στη χώρα μας. Δυστυχώς, τα προηγούμενα χρόνια αντιμετωπίσαμε καταστάσεις με μετανάστες και πρόσφυγες που «φιλοξενούνταν» σε άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες. Στην κορυφή βρίσκεται η προστασία και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των βασικών τους αναγκών. Ήδη έχουμε δει σημαντικά βήματα με χώρες της Ευρώπης να ανοίγουν τα σύνορά τους και να δέχονται πρόσφυγες. Με αλληλεγγύη και σεβασμό, καθώς και συνεργασία και συντονισμό των χωρών, οι ροές των προσφύγων μπορούν να είναι ελεγχόμενες, ώστε να διασφαλίζεται η φιλοξενία τους με ανθρώπινους όρους.
Οριστικές λύσεις δεν υπάρχουν, παρά μόνο να σταματήσουν οι πόλεμοι. Ωστόσο, αν υπάρχει βούληση μπορούν να βρεθούν τρόποι να διευκολυνθεί η μετακίνηση των προσφύγων με ασφαλή τρόπο. Μπορούν για παράδειγμα οι πρόσφυγες να παίρνουν «πρόσκληση» ή άδεια και να μετακινούνται απευθείας στη χώρα όπου επιθυμούν να μεταβούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου