Παρακολουθώντας τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, το χαρακτηριστικό στοιχείο που διακρίνεται είναι η αποφασιστικότητα της νέας Κυβέρνησης για μία συνολική ανασυγκρότηση της χώρας. Από τις δηλώσεις περιγράφεται επιεικώς μία σαθρή κατάσταση που επικρατούσε επί χρόνια στη χώρα. Ένα ισχυρό πελατειακό κράτος, που δίνει δωράκια σε λίγους κι εκλεκτούς, μία δημόσια διοίκηση αποσαθρωμένη και μία παραγωγή χωρίς κοινωνική στόχευση.

Διακρίνεται λοιπόν μία αποφασιστικότητα στην Κυβέρνηση, σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση κυρίως οικονομική για τη χώρα. Ωστόσο, απαιτούνται σταθερά βήματα και καλός σχεδιασμός με επίκεντρο την κοινωνική ωφέλεια. Από τη μία, είναι οι δεσμεύσεις για τα μέτρα που πρέπει να περάσουν, προαπαιτούμενα για να φύγουμε από την επιτροπία των θεσμών και να διεκδικήσουμε την αναδιάρθρωση του χρέους. Δεν μπορούμε όμως να μείνουμε στη διαχείριση των μέτρων, καθώς σε αυτή τη χώρα υπάρχουν δομικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν και συντηρήθηκαν, ακριβώς για να συντηρήσουν στην εξουσία ένα παλιό πολιτικό σύστημα.

Γι’ αυτό και απαιτείται ένα πρόγραμμα συνολικής ανασυγκρότησης και αναδιάρθρωσης. Χρειάζεται και τόλμη. Το κράτος επιβάλλεται να είναι αρωγός στον πολίτη κι όχι σταθμός διοδίων για φακελάκι. Το σύστημα υγείας επίσης πρέπει να λειτουργεί προς όφελος του ασθενή κι όχι των προμηθευτών του. Η παιδεία και το σχολείο πρέπει να γίνει αγαπημένος χώρος των παιδιών και των δασκάλων. . Η δικαιοσύνη επίσης, επιβάλλεται να εξυπηρετεί τους πολίτες και το δίκαιο.

Η διαφθορά και η φοροδιαφυγή πρέπει να παταχθεί. Χωρίς δεύτερες κουβέντες. Απαιτείται έλεγχος και η δημιουργία ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος με αναδιανεμητικό χαρακτήρα. Τα χρήματα των φορολογούμενων να επιστρέφουν σε αυτούς μέσω δημόσιων δομών και κοινωνικών παροχών. Είδαμε ασφαλιστικά ταμεία να καταρρέουν, γιατί τα χρήματα των εργαζομένων τα έπαιζαν στο χρηματιστήριο.  Είδαμε εκατομμύρια να μετατρέπονται σε κουφάρια. Είδαμε δημόσια έργα να καταρρέουν μετά από λίγα χρόνια, αναστίστοιχης ποιότητας του κόστους τους. Είδαμε φακελάκια στα νοσοκομεία και προμήθειες παράλογου κόστους

Και από την άλλη η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Απαιτείται πολλή δουλειά και καλός σχεδιασμός για την αναδιάρθρωση του παραγωγικού χώρου. Να ρίξουμε το βλέμμα στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κι όχι σε μεγάλες επενδύσεις του εξωτερικού. Με ένα κράτος αρωγό στη δημιουργία και το επιχειρείν που θα δίνει κίνητρα και εφαλτήρια σε νέους επιχειρηματίες και επαγγελματίες από τη μία, και θα στηρίζει τις υπάρχουσες επιχειρήσεις από την άλλη, στηρίζοντας την εργασία, αλλά και την ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών. Να παράγουμε πραγματικά και να μη στηριζόμαστε μόνο σε επιδοτήσεις.

Η περιφερειοποίηση πρέπει να μπει στο κέντρο του σχεδιασμού της νέας Κυβέρνησης. Η περιφέρεια να γίνει η ατμομηχανή της παραγωγικής ανασυγκρότησης.  Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε μόνο πως θα προσληφθούν από το δημόσιο 3.000 υπάλληλοι. Πρέπει να σκύψουμε σε κάθε τοπική κοινωνία και να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής. Να δημιουργήσουμε και να στηρίξουμε μικρές μονάδες παραγωγής και συνεργατικά σχήματα. Κι εκεί απαιτείται και η πρωτοβουλία των πολιτών.

Στον Έβρο έχουμε πλούσια εδάφη, σπάνιες ποιοτικές καλλιέργειες, πλούσια νερά, μνημεία ιστορικής και πολιτιστικής αξίας, το πλεονέκτημα της διασυνοριακότητας, ανθρώπινο δυναμικό και κυρίως υπάρχει γνώση δεκαετιών που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Η μεταφορά του σχεδιασμού και της παρέμβασης στις μικρές, στις τοπικές κοινωνίες είναι απαραίτητο βήμα για την ανασυγκρότηση, αλλά και για την αλλαγή του πολιτικού και κοινωνικού μοντέλου.

Για τις αλλαγές όμως στη χώρα μας απαιτείται όχι μόνο ενεργό πολιτικό σύστημα, αλλά και ενεργή κοινωνία. Μία κοινωνία που θα αλλάξει νοοτροπία, που θα ξεχάσει την έννοια του ρουσφετιού και του βολέματος. Μία κοινωνία που θα υιοθετήσει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα. Μία κοινωνία που θα διεκδικεί, θα ενεργεί, θα πιέζει και θα δημιουργεί. Πάνω στα συντρίμμια, μπορούμε να χτίσουμε βάζοντας νέες και διαφορετικές βάσεις συνολικά και κυρίως συλλογικά.