Ν. Γκαρά: "Απαιτείται η συσπείρωση, η οργάνωση και η δράση ενός ευρύ προοδευτικού δημοκρατικού χώρου. Για γίνουν οι ρωγμές παράθυρα, κι αυτά ξέφωτα. Τις μεγάλες ψευδαισθήσεις, άλλωστε, διαδέχονται οι μεγάλες διαψεύσεις"
Η πρώτη και μόνη είδηση που επικρατεί στη δημόσια σφαίρα είναι οι επιτυχίες της κυβέρνησης Ν.Δ. «Επιτυχία στην πανδημία», «στήριξη στους πληττόμενους», «επιτυχία στα εθνικά και στο μεταναστευτικό», «φιλοεπενδυτική Ν.Δ.», «πράσινος Μητσοτάκης», «ανάπτυξη, μεσαία τάξη, αριστεία», «γόης»... Το προφίλ της κυβέρνησης πλάθεται και αναπαράγεται επιθετικά και επαναλαμβανόμενα. Μας επιβάλλεται.
Αν προσγειωθούμε όμως στην πραγματική ζωή, παρατηρούμε ότι η μεγαλύτερη επιτυχία της κυβέρνησης είναι η δημιουργία ψευδαισθήσεων. Και η συντεταγμένη επιβολή της εικόνας δημιουργεί τη «δικτατορία των ψευδαισθήσεων».
Η οικονομία καταρρέει, η αγορά στενάζει, επαγγελματίες εκπέμπουν SOS. Η ανεργία καλπάζει, η μεσαία τάξη έγινε «μπαταχτσήδες», οι εργαζόμενοι έμειναν χωρίς εισόδημα. Οι καλλιτέχνες σιώπησαν, οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι μακροχρόνια άνεργοι εκπέμπουν «κραυγή αγωνίας» για το αύριο. Οι επαγγελματίες στη σίτιση και στον τουρισμό επιδεικνύουν τις «άδειες καρέκλες». Με την κανονικότητα επέστρεψε και η «μισή δουλειά, μισός μισθός, μισή ζωή».
Εκατοντάδες χιλιάδες οι «αόρατοι» για τη Ν.Δ. Αδιαφορεί για τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Κωφεύει στην αγωνία, κλείνει τα μάτια στις προτάσεις και στα αιτήματα πολιτών και συλλογικοτήτων. Γυρίζει την πλάτη στη νεολαία, στον προβληματισμό για το αύριο. Δεν χαμηλώνει το βλέμμα.
Παράλληλα, ο «πράσινος Μητσοτάκης» εκτελεί το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έγκλημα. Ημέτεροι κερδίζουν, υπουργοί της Ν.Δ. εκτελούν συμβόλαια και υποκλίνονται σε επιταγές μεγαλοεπενδυτών. Κάθε διάταξη νομοσχεδίου κρύβει εξυπηρετήσεις, συμφέροντα, μοιράζουν vouchers, κάνουν deals. Η «πατριωτική Ν.Δ.» ξεπουλά δημόσια περιουσία και υποδομές, όπως λιμάνια και ενέργεια, αδιαφορώντας για το κοινωνικό, εθνικό συμφέρον και την ασφάλεια της χώρας.
Κάτω από έναν ψευδεπίγραφο μανδύα, ασκεί την πιο απάνθρωπη, νεοφιλελεύθερη, ταξική πολιτική. Καλλιεργεί την εργασιακή ζούγκλα με διευκόλυνση απολύσεων, ημιαπασχόληση, λουκέτα, περικοπές. «Μπες μόνος στην αρένα κι όποιος αντέξει». Αυτοί, άλλωστε, είναι και οι κανόνες του καπιταλισμού. Άνοιγμα της ψαλίδας ανισότητας και συγκέντρωση κεφαλαίου.
Υπεροπτικά, αλαζονικά, αυταρχικά η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβληθεί και να ελέγξει όλες τις πτυχές της ζωής μας. Σπέρνει φόβο, πρόστιμα και ψευδαισθήσεις. Επιχειρεί να μας μετατρέψει σε πειθήνια, φοβισμένα όργανα, αφαιρώντας δικαιώματα και ελευθερίες. Αφαιρώντας το δικαίωμα της αμφισβήτησης.
Καταστρατηγεί το σύνταγμα, υπονομεύει τη λειτουργία των θεσμών, περιορίζει τη Βουλή. Φιμώνει. Συγκεντρώνει εξουσίες μέσω επιτελικού κράτους. Αναπαράγει τον εαυτό της. Περιορίζει τη δημοκρατία.
Ρωγμές στο σύστημα
Στο σύστημα, όμως, όπως και σε κάθε σύστημα, πάντα υπάρχουν ρωγμές. Φωτεινές ρωγμές σε μέσα και τομείς που δεν μπορούν να ελέγξουν. Ρωγμές στη μονομερή ενημέρωση δημιουργούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που αναδεικνύουν ζητήματα καθημερινότητας. Ρωγμές δημιουργούν μη ελεγχόμενοι δημοσιογράφοι με ρεπορτάζ. Ρωγμές δημιουργούν συλλογικότητες και κινηματικές δράσεις. Ρωγμές δημιουργούν οι επιστήμονες.
Εκθαμβωτικές ρωγμές δημιουργεί η τέχνη. Το χρώμα πάνω στο γκρίζο. Η κραυγή του στίχου στο μονότονο τέμπο. Η δημιουργική σιωπή στο καζάνι που βράζει. Ρωγμές δημιουργούν σκεπτόμενοι πολίτες με προοδευτική σκέψη και δημοκρατικά αντανακλαστικά. Ρωγμές δημιουργεί η εφηβεία της αμφισβήτησης με μυρωδιά μπίρας στο μαγιάτικο σούρουπο. Ρωγμή δημιουργεί το ευθύ, γυμνό βλέμμα στην πραγματική ζωή. Τη δική μας ζωή.
Γι' αυτό και απαιτείται η συσπείρωση, η οργάνωση και η δράση ενός ευρύ προοδευτικού δημοκρατικού χώρου. Για γίνουν οι ρωγμές παράθυρα, κι αυτά ξέφωτα.
Τις μεγάλες ψευδαισθήσεις, άλλωστε, διαδέχονται οι μεγάλες διαψεύσεις. Και τότε ο “Μωυσής” μένει γυμνός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου