Κύριε πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι,
Από την πλευρά μου θέλω να δηλώσω ότι σήμερα χαίρομαι ιδιαιτέρως, όχι γιατί η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης έφτασε στο σημείο να χρειάζεται 30 εκ. ευρώ, αλλά γιατί η κυβέρνηση πήρε την πολιτική απόφαση να δώσει ανάσα ζωής στην ΕΒΖ και να τη λειτουργήσει.
Είναι γνωστό πως τα τελευταία χρόνια συντελέστηκε στην Ελλάδα μια, ιστορικών διαστάσεων, οικονομική καταστροφή τόσο σε όρους παραγωγής, όσο και σε όρους απώλειας υλικού, ανθρώπινου δυναμικού και συσσωρευμένων δεξιοτήτων και γνώσης.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ερώτημα που προκύπτει δεν είναιπλέον, αν θα υπάρξει αναδιάταξη των παραγωγικών δυνάμεων και των υποκειμένων που εμπλέκονται στην παραγωγική διαδικασία, αλλά με ποιο τρόπο θα γίνει η παραγωγική ανασυγκρότηση, από ποια υποκείμενα, με ποιούς όρους και με ποιό σκοπό.
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη στήριξη της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, δεν είναι ένα διαδικαστικό ή μεμονωμένο περιστατικό. Είναι θέμα μέγιστης σημασίας που έχει να κάνει συνολικότερα με την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και το μέλλον της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής.
Τονίζω πως είναι «μέγιστης σημασίας» γιατί η ζάχαρη δεν είναι απλά ένα γλυκό προϊόν, αλλά κάτι παραπάνω για μας. Σχετίζεται με έναν ολόκληρο κύκλο εργασιών που μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάταση της τοπικής, αλλά και εθνικής οικονομίας. Παράδειγμα αποτελεί η περιοχή της Ορεστιάδας, όπου χαρακτηριστικά λέγεται πως «το εργοστάσιο έχτισε μία πόλη».
Η ΕΒΖ είναι η πρώτη καθετοποιημένη παραγωγή που είχε η χώρα μας και πιθανόν από τις πρώτες καθετοποιημένες παραγωγές πρωτογενούς, δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Μάλιστα, οι άνθρωποι που εκτίμησαν την παραγωγή του προϊόντος παλαιότερα και επένδυσαν σε αυτήν, φρόντισαν να αναπτύξουν τη Βιομηχανία με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτει όλη την παραγωγή των Βαλκανίων, στήνοντας 2 εργοστάσια στη Σερβία συν τα 5 εργοστάσια στον ελλαδικό χώρο. Μιλάμε δηλαδή για μία βιομηχανία με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης.
Παράλληλα, τα εργοστάσια μας δεν παράγουν μόνο ζάχαρη, αλλά μπορούν να παράξουν και πολλά άλλα υποπροϊόντα όπως ζωοτροφή, μελάσα, πούλπα, οινόπνευμα, πέλετ, ακόμη και ηλεκτρική ενέργεια!Η ΕΒΖ επίσης, διαθέτει ένα εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό με γεωπόνους, μηχανολόγους και μηχανικούς, ενώ διαθέτει και καλά μηχανουργεία.
Η τεράστια σημασία, επομένως, της ζάχαρης, ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαμε να κερδίσουμε από αυτή και οι δυνατότητες που έχει, είναι μέγιστες.
Ακούγοντάς τα όλα αυτά κανείς, εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί έφτασε στο σημερινό τραγικό σημείο η ΕΒΖ.
Για τι άραγε;
Λίγους μήνες πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τα ηνία της χώρας, η ΕΒΖ οδηγούνταν με μαθηματική ακρίβεια στο ολοκληρωτικό κλείσιμο. Βέβαια, η αποδιάρθρωσή της ξεκίνησε και συντελούνταν εδώ και χρόνια.
Οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, διαθέτοντας το «νόουχάου» των φαστ τρακ ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος του δημοσίου πλούτου, απαξίωσαν τη λειτουργία και υπέσκαψαν συνειδητά το έργο της, ώστε να τη παραδώσουν στα χέρια των αρπακτικών, χωρίς βέβαια, να υπολογίσουν ή να ενδιαφερθούν για τις τραγικές συνέπειες.
Αναρωτιέμαι κύριοι και κυρίες, της αντιπολίτευσης, πώς έχετε ακόμα το θράσος, γιατί για θράσος πρόκειται, να μιλάτε για την ΕΒΖ μετά τα εγκλήματα που διαπράξατε σε βάρος της; Δεν σας ζώνουν άραγε οι Ερινύες; ‘Η μήπως νομίζατε ότι θα έχετε για πάντα ασυλία και τα σκάνδαλα και οι ευθύνες σας δε θα έβγαιναν στο φως;
Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: Η διάλυση της ΕΒΖ είναι καθαρά δικό σας έργο! Είναι αποτέλεσμα δικών σας διαρκών μεθοδεύσεων, επιλογών και κακοδιαχείρισης που δημιούργησαν υπέρογκα χρέη μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Ευθύνεστε για τους διορισμούς συγκεκριμένων ανθρώπων στη Διοίκηση της εταιρείας που αντί να δουλεύουν προς όφελος αυτής και της ελληνικής κοινωνίας, λειτουργούσαν ως άνθρωποι των εταιρειών που βάλανε στο μάτι τη βιομηχανία. Τελικά, κάποιοι από αυτούς πλέον εργάζονται στις ανταγωνίστριες εταιρίες, δίνοντας κι όλο το πελατολόγιο.
Αν παρατηρήσει κανείς τις κινήσεις τους μπορεί να περιγράψει ένα καλοστημένο σχέδιο αποσάθρωσης και λεηλασίας. Όλες οι επιλογές ήταν στην αντίθετη κατεύθυνση από την εύρυθμη λειτουργία της ΕΒΖ. Τελικό χτύπημα ήταν το κλείσιμο των δύο εργοστασίων σε Ορεστιάδα και Σέρρες. Τα οποία έκλεισαν γιατί λέει ζημίωναν την εταιρία. Αλήθεια;
Σύμφωνα με επικαιροποιήμενη έκθεση της ΚΑΝΤΟΡ, σε εντεταλμένη υπηρεσία κι αυτή, η αναστολή των δύο εργοστασίων θα έφερνε κέρδος ύψους 18 εκατομμυρίων ευρώ. Τι έγινε τελικά; Το κέρδος ήταν περί τις 800.000 ευρώ, χωρίς βέβαια να υπολογίζεται η πτώση ποιότητας της ζάχαρης, το κοινωνικό κόστος ή το ευρύτερο οικονομικό από τον κύκλο εργασιών.
Και οι συνέπειες ήταν άμεσες. Ας δούμε ενδεικτικά τι προκάλεσετο κλείσιμο του Εργοστασίου Ζάχαρης μόνο στην περιοχή της Ορεστιάδας.
Σύμφωνα με μια πρόχειρη καταγραφή, σε έναν χρόνο χάθηκαν:
40 εκ. ευρώ από την τοπική αγορά.
Εγγυημένο εισόδημα χιλιάδων παραγωγών – αγροτών.
80€/στρ. από την ολοκληρωμένη και συνδεδεμένη ενίσχυση για μία πενταετία.
Εκατοντάδες θέσεις εργασίας μόνιμου και εποχικού προσωπικού.
Επλήγησαν συναφείς επαγγελματικές ομάδες, όπως τευτλοεξαγωγείς, φορτοεκφορτωτές, ψεκαστές κλπ.
Χάθηκαν εισοδήματα από επαγγελματικές ομάδες, όπως μεταφορείς, γεωπόνοι, βενζινάδικα, συνεργεία κ.λπ.
Ενώ απωλέσαμε τη δυνατότητα απόκτησης επαγγελματικής γνώσης και εμπειρίας νέων επιστημόνων και απόφοιτων επαγγελματικών σχολών, που θα έστηναν τη ζωή τους στην ακριτική περιοχή.
Τα υπολογίσατε άραγε όλα αυτά κύριοι και κυρίες της αντιπολίτευσης; Θα μιλήσετε για αυτά ή θα περιοριστείτε σε δικαιολογίες περί ελεύθερης αγοράς, ώστε να δικαιολογήσετε το πλιάτσικο που στήσατε;
Κυρίες και κύριοι,
Η κριτική που ασκείτε, είναι ότι δεν έχουμε σχέδιο για την επόμενη μέρα. Κι όμως, εμείς έχουμε σχέδιο και είναι εντελώς αντίθετο με το δικό σας. Με έναν στόχο και μια ευχή θα καταλήξω: Να ξαναδούμε τα φουγάρα μας να καπνίζουν!
Κυρίες και κύριοι,
Από την πλευρά μου θέλω να δηλώσω ότι σήμερα χαίρομαι ιδιαιτέρως, όχι γιατί η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης έφτασε στο σημείο να χρειάζεται 30 εκ. ευρώ, αλλά γιατί η κυβέρνηση πήρε την πολιτική απόφαση να δώσει ανάσα ζωής στην ΕΒΖ και να τη λειτουργήσει.
Είναι γνωστό πως τα τελευταία χρόνια συντελέστηκε στην Ελλάδα μια, ιστορικών διαστάσεων, οικονομική καταστροφή τόσο σε όρους παραγωγής, όσο και σε όρους απώλειας υλικού, ανθρώπινου δυναμικού και συσσωρευμένων δεξιοτήτων και γνώσης.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ερώτημα που προκύπτει δεν είναιπλέον, αν θα υπάρξει αναδιάταξη των παραγωγικών δυνάμεων και των υποκειμένων που εμπλέκονται στην παραγωγική διαδικασία, αλλά με ποιο τρόπο θα γίνει η παραγωγική ανασυγκρότηση, από ποια υποκείμενα, με ποιούς όρους και με ποιό σκοπό.
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη στήριξη της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, δεν είναι ένα διαδικαστικό ή μεμονωμένο περιστατικό. Είναι θέμα μέγιστης σημασίας που έχει να κάνει συνολικότερα με την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και το μέλλον της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής.
Τονίζω πως είναι «μέγιστης σημασίας» γιατί η ζάχαρη δεν είναι απλά ένα γλυκό προϊόν, αλλά κάτι παραπάνω για μας. Σχετίζεται με έναν ολόκληρο κύκλο εργασιών που μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάταση της τοπικής, αλλά και εθνικής οικονομίας. Παράδειγμα αποτελεί η περιοχή της Ορεστιάδας, όπου χαρακτηριστικά λέγεται πως «το εργοστάσιο έχτισε μία πόλη».
Η ΕΒΖ είναι η πρώτη καθετοποιημένη παραγωγή που είχε η χώρα μας και πιθανόν από τις πρώτες καθετοποιημένες παραγωγές πρωτογενούς, δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Μάλιστα, οι άνθρωποι που εκτίμησαν την παραγωγή του προϊόντος παλαιότερα και επένδυσαν σε αυτήν, φρόντισαν να αναπτύξουν τη Βιομηχανία με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτει όλη την παραγωγή των Βαλκανίων, στήνοντας 2 εργοστάσια στη Σερβία συν τα 5 εργοστάσια στον ελλαδικό χώρο. Μιλάμε δηλαδή για μία βιομηχανία με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης.
Παράλληλα, τα εργοστάσια μας δεν παράγουν μόνο ζάχαρη, αλλά μπορούν να παράξουν και πολλά άλλα υποπροϊόντα όπως ζωοτροφή, μελάσα, πούλπα, οινόπνευμα, πέλετ, ακόμη και ηλεκτρική ενέργεια!Η ΕΒΖ επίσης, διαθέτει ένα εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό με γεωπόνους, μηχανολόγους και μηχανικούς, ενώ διαθέτει και καλά μηχανουργεία.
Η τεράστια σημασία, επομένως, της ζάχαρης, ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαμε να κερδίσουμε από αυτή και οι δυνατότητες που έχει, είναι μέγιστες.
Ακούγοντάς τα όλα αυτά κανείς, εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί έφτασε στο σημερινό τραγικό σημείο η ΕΒΖ.
Για τι άραγε;
Λίγους μήνες πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τα ηνία της χώρας, η ΕΒΖ οδηγούνταν με μαθηματική ακρίβεια στο ολοκληρωτικό κλείσιμο. Βέβαια, η αποδιάρθρωσή της ξεκίνησε και συντελούνταν εδώ και χρόνια.
Οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, διαθέτοντας το «νόουχάου» των φαστ τρακ ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος του δημοσίου πλούτου, απαξίωσαν τη λειτουργία και υπέσκαψαν συνειδητά το έργο της, ώστε να τη παραδώσουν στα χέρια των αρπακτικών, χωρίς βέβαια, να υπολογίσουν ή να ενδιαφερθούν για τις τραγικές συνέπειες.
Αναρωτιέμαι κύριοι και κυρίες, της αντιπολίτευσης, πώς έχετε ακόμα το θράσος, γιατί για θράσος πρόκειται, να μιλάτε για την ΕΒΖ μετά τα εγκλήματα που διαπράξατε σε βάρος της; Δεν σας ζώνουν άραγε οι Ερινύες; ‘Η μήπως νομίζατε ότι θα έχετε για πάντα ασυλία και τα σκάνδαλα και οι ευθύνες σας δε θα έβγαιναν στο φως;
Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: Η διάλυση της ΕΒΖ είναι καθαρά δικό σας έργο! Είναι αποτέλεσμα δικών σας διαρκών μεθοδεύσεων, επιλογών και κακοδιαχείρισης που δημιούργησαν υπέρογκα χρέη μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Ευθύνεστε για τους διορισμούς συγκεκριμένων ανθρώπων στη Διοίκηση της εταιρείας που αντί να δουλεύουν προς όφελος αυτής και της ελληνικής κοινωνίας, λειτουργούσαν ως άνθρωποι των εταιρειών που βάλανε στο μάτι τη βιομηχανία. Τελικά, κάποιοι από αυτούς πλέον εργάζονται στις ανταγωνίστριες εταιρίες, δίνοντας κι όλο το πελατολόγιο.
Αν παρατηρήσει κανείς τις κινήσεις τους μπορεί να περιγράψει ένα καλοστημένο σχέδιο αποσάθρωσης και λεηλασίας. Όλες οι επιλογές ήταν στην αντίθετη κατεύθυνση από την εύρυθμη λειτουργία της ΕΒΖ. Τελικό χτύπημα ήταν το κλείσιμο των δύο εργοστασίων σε Ορεστιάδα και Σέρρες. Τα οποία έκλεισαν γιατί λέει ζημίωναν την εταιρία. Αλήθεια;
Σύμφωνα με επικαιροποιήμενη έκθεση της ΚΑΝΤΟΡ, σε εντεταλμένη υπηρεσία κι αυτή, η αναστολή των δύο εργοστασίων θα έφερνε κέρδος ύψους 18 εκατομμυρίων ευρώ. Τι έγινε τελικά; Το κέρδος ήταν περί τις 800.000 ευρώ, χωρίς βέβαια να υπολογίζεται η πτώση ποιότητας της ζάχαρης, το κοινωνικό κόστος ή το ευρύτερο οικονομικό από τον κύκλο εργασιών.
Και οι συνέπειες ήταν άμεσες. Ας δούμε ενδεικτικά τι προκάλεσετο κλείσιμο του Εργοστασίου Ζάχαρης μόνο στην περιοχή της Ορεστιάδας.
Σύμφωνα με μια πρόχειρη καταγραφή, σε έναν χρόνο χάθηκαν:
40 εκ. ευρώ από την τοπική αγορά.
Εγγυημένο εισόδημα χιλιάδων παραγωγών – αγροτών.
80€/στρ. από την ολοκληρωμένη και συνδεδεμένη ενίσχυση για μία πενταετία.
Εκατοντάδες θέσεις εργασίας μόνιμου και εποχικού προσωπικού.
Επλήγησαν συναφείς επαγγελματικές ομάδες, όπως τευτλοεξαγωγείς, φορτοεκφορτωτές, ψεκαστές κλπ.
Χάθηκαν εισοδήματα από επαγγελματικές ομάδες, όπως μεταφορείς, γεωπόνοι, βενζινάδικα, συνεργεία κ.λπ.
Ενώ απωλέσαμε τη δυνατότητα απόκτησης επαγγελματικής γνώσης και εμπειρίας νέων επιστημόνων και απόφοιτων επαγγελματικών σχολών, που θα έστηναν τη ζωή τους στην ακριτική περιοχή.
Τα υπολογίσατε άραγε όλα αυτά κύριοι και κυρίες της αντιπολίτευσης; Θα μιλήσετε για αυτά ή θα περιοριστείτε σε δικαιολογίες περί ελεύθερης αγοράς, ώστε να δικαιολογήσετε το πλιάτσικο που στήσατε;
Κυρίες και κύριοι,
Η κριτική που ασκείτε, είναι ότι δεν έχουμε σχέδιο για την επόμενη μέρα. Κι όμως, εμείς έχουμε σχέδιο και είναι εντελώς αντίθετο με το δικό σας. Με έναν στόχο και μια ευχή θα καταλήξω: Να ξαναδούμε τα φουγάρα μας να καπνίζουν!
