Κύριε αντιπρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι,
Είναι ιδιαίτερη τιμή να βρίσκομαι για πρώτη φορά στο βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου, εκπροσωπώντας τους πολίτες του Έβρου, οι οποίοι με την ψήφο τους τίμησαν στο πρόσωπό μου τις αγωνίες, τους αγώνες αλλά και τις προσδοκίες τους.
Προέρχομαι από μια περιοχή που συνηθίζει να γίνεται πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων, όταν πλήττεται από φυσικές καταστροφές, όπως οι πλημμύρες, ή όταν αυξάνονται οι μεταναστευτικές ροές, είτε όταν κάποιος υπουργός επισκέπτεται τα στρατόπεδά της.
Ο Έβρος είναι μία περιοχή που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά ανεργίας και φτώχειας. Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν οδήγησαν στην υποβάθμιση του παραγωγικού ιστού, στο κλείσιμο του εργοστασίου ζάχαρης, στην εξόντωση του ζωικού κεφαλαίου, στα χιλιάδες λουκέτα μικρομεσαίων, αλλά και μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ η έλλειψη υποδομών, η υποβάθμιση των δομών υγείας και παιδείας, σε συνδυασμό με τις καταστροφές στον πρωτογενή τομέα, δημιουργούν για την περιοχή, μια εκρηκτική κατάσταση, που καθιστά αβίωτη την καθημερινότητα των πολιτών. Η εικόνα αυτή απεικονίζεται και στις εκατοντάδες των νέων που μεταναστεύουν από τον Έβρο προς αναζήτηση εργασίας.
Από την άλλη πλευρά όμως, η περιοχή διαθέτει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες. Ο φυσικός και ορυκτός πλούτος, η εύφορη γη, οι ποταμοί, το ανθρώπινο δυναμικό, η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, καθώς και η γεωγραφική της θέση, συνθέτουν το ψηφιδωτό των δυνατοτήτων που έχει ο Έβρος, ώστε να καταστεί σημείο αναφοράς ανάπτυξης, και σταυροδρόμι εμπορικής και πολιτιστικής συνάντησης των λαών. Με μία προϋπόθεση. Να εργαστούμε σκληρά στο πλαίσιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης του Νομού, αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματά του.
Κυρίες και κύριοι,
Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο που έχουμε στα χέρια μας.
Η κυβέρνηση σήμερα κάνει ένα πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Μπορεί να φαίνεται μικρό, λόγω των στενών δημοσιονομικών περιθωρίων. Όμως, η προσπάθειά μας αυτή ξεκινάει από το μηδέν, μια και δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες οργανωμένες δομές στον κρατικό μηχανισμό που θα υποστηρίξουν το έργο μας. Γι’ αυτό τις δημιουργούμε από την αρχή.
Η βαθιά ύφεση στην οικονομία που προκάλεσαν οι πολιτικές λιτότητας και η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, είχαν ως αποτέλεσμα δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις. Όλοι οι κοινωνικοί δείκτες και κυρίως η φτώχεια, η ανεργία και ιδιαιτέρως η νεανική και η ανεργία των γυναικών επιδεινώθηκαν δραματικά. Η μείωση των αποδοχών και των εισοδημάτων έχει αυξήσει τον αριθμό των φτωχών εργαζόμενων, τη στιγμή που η χώρα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση των κοινωνικών δαπανών στην Ευρωζώνη.
Μεγάλο μέρος του πληθυσμού αδυνατεί να καλύψει ακόμα και τις βασικές του ανάγκες, ενώ η κατάσταση αυτή χειροτερεύει με βάση τη συνεχιζόμενη κρίση.
Η παρούσα οικονομική βοήθεια προς τα φτωχά νοικοκυριά που εξασφαλίζει ρεύμα, τροφή και στέγη, δίνει σε χιλιάδες συνανθρώπους μας μια απαραίτητη ανάσα ζωής.
Είναι βέβαια αντιληπτό ότι το παρόν νομοσχέδιο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει συνολικά το πρόβλημα. Μια σειρά νομοσχεδίων που πρόκειται να κατατεθούν άμεσα, όπως η ρύθμιση των 100 δόσεων και τα εργασιακά, θα βοηθήσουν στην ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και στην ανάταση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Βέβαια, ορισμένοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τον αντιπολιτευτικό τους ρόλο διαμηνύοντας ότι «η κυβέρνηση μοιράζει ψίχουλα». Είναι οι ίδιοι, που είτε δεν αντιλαμβάνονται είτε δεν θέλουν θα αντιληφθούν την πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα την οποία οι ίδιοι πολύ στοχευμένα δημιούργησαν. Είναι εκείνοι που από την μία μιλάνε για ψίχουλα, κι από την άλλη συνεχίζουν να δηλώνουν έκπληκτοι με την είδηση πως υπάρχουν συνάνθρωποί μας- θύματα της μνημονιακής πολιτικής- που προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς ρεύμα και στέγη. Άνθρωποι που δυσκολεύονται να βρουν τροφή για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.
Είναι οι ίδιοι που επί χρόνια ψήφιζαν νόμους οδηγώντας μια ολόκληρη κοινωνία στην εξαθλίωση και την καταστροφή και σήμερα μας κουνάνε επιδεικτικά το δάκτυλο.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Ο Μπρέχτ, έγραφε κάποτε πως «Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει».
Η κριτική λοιπόν από τη μεριά τους (χθες προς το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα προς τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης) είναι πρωτίστως κριτική κόστους, «χορτασμένων» ανθρώπων. Το μόνιμο μοτίβο είναι είτε «πού θα βρούμε τα λεφτά», είτε πως «είναι λίγα τα λεφτά».
Πουθενά όμως δεν ακούσαμε κριτική και προτάσεις ώστε να καλύψουμε τις ανάγκες των συμπολιτών μας για να ζουν με αξιοπρέπεια.
Για μας, είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα η σίτιση, η στέγαση, το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα. Αδιαπραγμάτευτο. Η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να μεριμνήσει για την δημιουργία δομών κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα ενδυναμώσουν το κοινωνικό πρόσωπο της και θα αποτελέσει τη βάση για τη συγκρότηση ενός κοινωνικού κράτους σύγχρονου, αποτελεσματικού, δίκαιου και με απλές διαδικασίες αναγνώρισης και κάλυψης των πραγματικών αναγκών.
Αυτή η εμμονή μας σε διαφορετικά κριτήρια, σε μια διαφορετική σύλληψη για την κοινωνία και τη ζωή καθιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση ικανούς να επιφέρουν σοβαρά πλήγματα στη νεοφιλελεύθερη λογική. Είναι αλήθεια πως το παρόν νομοσχέδιο επαναφέρει επικίνδυνες για το κέρδος και τον ανταγωνισμό αξίες και κριτήρια- όπως είναι η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός- και ως εκ τούτου γίνεται αντικείμενο επίθεσης.
Εκτός αυτών, πιστεύω ακράδαντα πως το παρόν νομοσχέδιο έχει μια επιπλέον πολιτική και συμβολική αξία.
Πρόκειται για την ουσιαστική κατοχύρωση του όρου «ανθρωπιστική κρίση», η οποία συνιστά ένα σοβαρό πλήγμα στους υποστηρικτές της λιτότητας και των Μνημονίων, τόσο στη χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό. Εμμέσως πλην σαφώς, η αποδοχή του όρου συνιστά παραδοχή αποτυχίας της πολιτικής της λιτότητας.
Παράλληλα ο όρος ανθρωπιστική κρίση «νομιμοποιεί» σε ευρύτατα ακροατήρια κάτι που αποτελεί θανάσιμο εχθρό για τη νεοφιλελεύθερη λογική: τη συντεταγμένη παρέμβαση της πολιτείας για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων και την κάλυψη κοινωνικών αναγκών. Διότι τα προβλήματα αυτά επιλύονται συλλογικά κι όχι στο επίπεδο του ατομικισμού ή της φιλανθρωπίας.
Κυρίες και κύριοι,
Κλείνοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η δέσμευση μας για πλήρη κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων ισχύει στο ακέραιο και αυτή η δέσμευσή μας, παρά τις μεγάλες μετεκλογικές δυσκολίες, τα εμπόδια και τους ωμούς εκβιασμούς, θα εφαρμοστεί πλήρως το επόμενο διάστημα.
Το παρόν νομοσχέδιο είναι η αρχή για μια άλλη πολιτική με σήμα κατατεθέν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Να είστε βέβαιοι πως όσο κι αν οι ύαινες και τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι θα προχωράει.
Κυρίες και κύριοι,
Είναι ιδιαίτερη τιμή να βρίσκομαι για πρώτη φορά στο βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου, εκπροσωπώντας τους πολίτες του Έβρου, οι οποίοι με την ψήφο τους τίμησαν στο πρόσωπό μου τις αγωνίες, τους αγώνες αλλά και τις προσδοκίες τους.
Προέρχομαι από μια περιοχή που συνηθίζει να γίνεται πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων, όταν πλήττεται από φυσικές καταστροφές, όπως οι πλημμύρες, ή όταν αυξάνονται οι μεταναστευτικές ροές, είτε όταν κάποιος υπουργός επισκέπτεται τα στρατόπεδά της.
Ο Έβρος είναι μία περιοχή που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά ανεργίας και φτώχειας. Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν οδήγησαν στην υποβάθμιση του παραγωγικού ιστού, στο κλείσιμο του εργοστασίου ζάχαρης, στην εξόντωση του ζωικού κεφαλαίου, στα χιλιάδες λουκέτα μικρομεσαίων, αλλά και μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ η έλλειψη υποδομών, η υποβάθμιση των δομών υγείας και παιδείας, σε συνδυασμό με τις καταστροφές στον πρωτογενή τομέα, δημιουργούν για την περιοχή, μια εκρηκτική κατάσταση, που καθιστά αβίωτη την καθημερινότητα των πολιτών. Η εικόνα αυτή απεικονίζεται και στις εκατοντάδες των νέων που μεταναστεύουν από τον Έβρο προς αναζήτηση εργασίας.
Από την άλλη πλευρά όμως, η περιοχή διαθέτει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες. Ο φυσικός και ορυκτός πλούτος, η εύφορη γη, οι ποταμοί, το ανθρώπινο δυναμικό, η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, καθώς και η γεωγραφική της θέση, συνθέτουν το ψηφιδωτό των δυνατοτήτων που έχει ο Έβρος, ώστε να καταστεί σημείο αναφοράς ανάπτυξης, και σταυροδρόμι εμπορικής και πολιτιστικής συνάντησης των λαών. Με μία προϋπόθεση. Να εργαστούμε σκληρά στο πλαίσιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης του Νομού, αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματά του.
Κυρίες και κύριοι,
Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο που έχουμε στα χέρια μας.
Η κυβέρνηση σήμερα κάνει ένα πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Μπορεί να φαίνεται μικρό, λόγω των στενών δημοσιονομικών περιθωρίων. Όμως, η προσπάθειά μας αυτή ξεκινάει από το μηδέν, μια και δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες οργανωμένες δομές στον κρατικό μηχανισμό που θα υποστηρίξουν το έργο μας. Γι’ αυτό τις δημιουργούμε από την αρχή.
Η βαθιά ύφεση στην οικονομία που προκάλεσαν οι πολιτικές λιτότητας και η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, είχαν ως αποτέλεσμα δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις. Όλοι οι κοινωνικοί δείκτες και κυρίως η φτώχεια, η ανεργία και ιδιαιτέρως η νεανική και η ανεργία των γυναικών επιδεινώθηκαν δραματικά. Η μείωση των αποδοχών και των εισοδημάτων έχει αυξήσει τον αριθμό των φτωχών εργαζόμενων, τη στιγμή που η χώρα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση των κοινωνικών δαπανών στην Ευρωζώνη.
Μεγάλο μέρος του πληθυσμού αδυνατεί να καλύψει ακόμα και τις βασικές του ανάγκες, ενώ η κατάσταση αυτή χειροτερεύει με βάση τη συνεχιζόμενη κρίση.
Η παρούσα οικονομική βοήθεια προς τα φτωχά νοικοκυριά που εξασφαλίζει ρεύμα, τροφή και στέγη, δίνει σε χιλιάδες συνανθρώπους μας μια απαραίτητη ανάσα ζωής.
Είναι βέβαια αντιληπτό ότι το παρόν νομοσχέδιο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει συνολικά το πρόβλημα. Μια σειρά νομοσχεδίων που πρόκειται να κατατεθούν άμεσα, όπως η ρύθμιση των 100 δόσεων και τα εργασιακά, θα βοηθήσουν στην ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και στην ανάταση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Βέβαια, ορισμένοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τον αντιπολιτευτικό τους ρόλο διαμηνύοντας ότι «η κυβέρνηση μοιράζει ψίχουλα». Είναι οι ίδιοι, που είτε δεν αντιλαμβάνονται είτε δεν θέλουν θα αντιληφθούν την πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα την οποία οι ίδιοι πολύ στοχευμένα δημιούργησαν. Είναι εκείνοι που από την μία μιλάνε για ψίχουλα, κι από την άλλη συνεχίζουν να δηλώνουν έκπληκτοι με την είδηση πως υπάρχουν συνάνθρωποί μας- θύματα της μνημονιακής πολιτικής- που προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς ρεύμα και στέγη. Άνθρωποι που δυσκολεύονται να βρουν τροφή για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.
Είναι οι ίδιοι που επί χρόνια ψήφιζαν νόμους οδηγώντας μια ολόκληρη κοινωνία στην εξαθλίωση και την καταστροφή και σήμερα μας κουνάνε επιδεικτικά το δάκτυλο.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Ο Μπρέχτ, έγραφε κάποτε πως «Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει».
Η κριτική λοιπόν από τη μεριά τους (χθες προς το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα προς τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης) είναι πρωτίστως κριτική κόστους, «χορτασμένων» ανθρώπων. Το μόνιμο μοτίβο είναι είτε «πού θα βρούμε τα λεφτά», είτε πως «είναι λίγα τα λεφτά».
Πουθενά όμως δεν ακούσαμε κριτική και προτάσεις ώστε να καλύψουμε τις ανάγκες των συμπολιτών μας για να ζουν με αξιοπρέπεια.
Για μας, είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα η σίτιση, η στέγαση, το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα. Αδιαπραγμάτευτο. Η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να μεριμνήσει για την δημιουργία δομών κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα ενδυναμώσουν το κοινωνικό πρόσωπο της και θα αποτελέσει τη βάση για τη συγκρότηση ενός κοινωνικού κράτους σύγχρονου, αποτελεσματικού, δίκαιου και με απλές διαδικασίες αναγνώρισης και κάλυψης των πραγματικών αναγκών.
Αυτή η εμμονή μας σε διαφορετικά κριτήρια, σε μια διαφορετική σύλληψη για την κοινωνία και τη ζωή καθιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση ικανούς να επιφέρουν σοβαρά πλήγματα στη νεοφιλελεύθερη λογική. Είναι αλήθεια πως το παρόν νομοσχέδιο επαναφέρει επικίνδυνες για το κέρδος και τον ανταγωνισμό αξίες και κριτήρια- όπως είναι η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός- και ως εκ τούτου γίνεται αντικείμενο επίθεσης.
Εκτός αυτών, πιστεύω ακράδαντα πως το παρόν νομοσχέδιο έχει μια επιπλέον πολιτική και συμβολική αξία.
Πρόκειται για την ουσιαστική κατοχύρωση του όρου «ανθρωπιστική κρίση», η οποία συνιστά ένα σοβαρό πλήγμα στους υποστηρικτές της λιτότητας και των Μνημονίων, τόσο στη χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό. Εμμέσως πλην σαφώς, η αποδοχή του όρου συνιστά παραδοχή αποτυχίας της πολιτικής της λιτότητας.
Παράλληλα ο όρος ανθρωπιστική κρίση «νομιμοποιεί» σε ευρύτατα ακροατήρια κάτι που αποτελεί θανάσιμο εχθρό για τη νεοφιλελεύθερη λογική: τη συντεταγμένη παρέμβαση της πολιτείας για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων και την κάλυψη κοινωνικών αναγκών. Διότι τα προβλήματα αυτά επιλύονται συλλογικά κι όχι στο επίπεδο του ατομικισμού ή της φιλανθρωπίας.
Κυρίες και κύριοι,
Κλείνοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η δέσμευση μας για πλήρη κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων ισχύει στο ακέραιο και αυτή η δέσμευσή μας, παρά τις μεγάλες μετεκλογικές δυσκολίες, τα εμπόδια και τους ωμούς εκβιασμούς, θα εφαρμοστεί πλήρως το επόμενο διάστημα.
Το παρόν νομοσχέδιο είναι η αρχή για μια άλλη πολιτική με σήμα κατατεθέν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Να είστε βέβαιοι πως όσο κι αν οι ύαινες και τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι θα προχωράει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου